«ماموریت 1» پرگرین، منادی آغاز تجاری‌سازی ماه
تاریخ انتشار: ۲۱ دی ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۴۹۲۵۹۶
ایتنا - این یک فضانوردی کاملاً تجاری است، و در کنار پنج محموله‌ای که پرگرین برای ناسا به منظور پشتیبانی از ماموریت‌های آتی آرتمیس تحویل می‌دهد، برای سایر مشتریان نیز محموله‌ای با هزینه هر کیلوگرم 1.2 میلیون دلار (تقریباً 2.2 پوند) خواهد داشت. ساعت‌ها قبل از طلوع آفتاب صبح دوشنبه، موشک جدید ولکان سنتور متعلق به «اتحاد پرتاب یونایتد» قرار است اولین پرواز خود را با یک مسافر تاریخی انجام دهد: پرگرین، اولین فرودگر ماه آمریکایی که برای نخستین بار در بیش از 50 سال گذشته به ماه فرستاده می‌شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
پرگرین یک فضاپیمای ناسا نیست، بلکه سفینه‌ای است که توسط یک شرکت خصوصی مستقر در پیتسبورگ به نام Astrobotic ساخته شده است. اگر از تاچ‌داون جان سالم به در ببرد، پرگرین اولین سفینه تجاری خواهد بود که با موفقیت روی ماه - یا هر یک از اجرام آسمانی خارج از زمین - فرود می‌آید.
آستروبوتیک در میان گروه کوچکی از شرکت‌هایی است که برای انجام تحویل ماه برای آژانس فضایی طی چند سال آینده به عنوان بخشی از برنامه جدید خدمات باربری ماه تجاری (CLPS) ناسا انتخاب شده‌اند. ماموریت پرگرین 1 که انتظار می‌رود در 8 ژانویه در ساعت 2:18 بامداد به وقت شرقی به فضا پرتاب شود، اولین مورد از این عملیات تحت قرارداد 79.5 میلیون دلاری با ناسا است.
اما این یک فضانوردی کاملاً تجاری است، و در کنار پنج محموله‌ای که پرگرین برای ناسا به منظور پشتیبانی از ماموریت‌های آتی آرتمیس تحویل می‌دهد، برای سایر مشتریان نیز محموله‌ای با هزینه هر کیلوگرم 1.2 میلیون دلار (تقریباً 2.2 پوند) خواهد داشت. این محموله شامل مینی‌رورها و ابزارهای علمی، مجموعه‌ای از آثار هنری و آرشیوی، یک «بیت کوین» فیزیکی و، به شکلی بحث‌برانگیز، بقایای انسانی است.
پرگرین به سمت نزدیک ماه به زمین، یعنی نیمکره‌ای که همیشه رو به زمین است، می‌رود. این فرودگر با ارتفاع 6 فوت و عرض 8 فوت (امیدواریم) به آرامی در منطقه ای به نام Sinus Viscositatis (خلیج چسبندگی) فرود خواهد آمد؛ نام این منطقه به دلیل وجود گنبدهای اسرارآمیزی است گمان می‌رود خیلی وقت پیش به وسیله گدازه‌های سیلیسی ضخیم شکل گرفته‌اند. این ساختارهای نامعمول، که گنبدهای گرویتهویسن نامیده می‌شوند، با زمین بازالتی اطراف‌شان همخوانی ندارند، و همچنین وجود آتشفشان‌های سیلیسی با مواد تشکیل‌دهنده ماه که تاکنون شناخته شده‌اند مطابقت ندارد.
پل نیلز، دانشمند پروژه CLPS، قبل از پرتاب این سفینه گفت: «تشکیل این گنبدها یک معمای علمی است که ما هنوز در حال کار برای درک آن هستیم». پرگرین در نزدیکی گنبدها بر روی یک منطقه فرورفته، یا ساختارهای تاریکی که توسط جریان‌های گدازه‌ای بازالتی سخت‌شده ایجاد شده است که می‌توانیم از زمین آن را ببینیم، فرود می‌آید. محموله‌های ناسا در عرشه آن شامل یک آرایه بازتابنده لیزری (LRA)، سیستم طیف‌سنج نوترونی (NSS)، طیف‌سنج انتقال انرژی خطی (LETS)، سیستم طیف‌سنج فرار مادون قرمز نزدیک (NIRVSS) و طیف‌سنج جرمی تله یونی (PITMS) است. این ابزارها داده‌ها را برای کمک به توصیف محیط محلی جمع‌آوری می‌کنند.
منبع: ايتنا
کلیدواژه: فرودگر پرگرین محموله ای طیف سنج
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.itna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ايتنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۴۹۲۵۹۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تصویر روز ناسا: تلسکوپ‌های کمکی زیر آسمان پرستاره جنوب
با وجود شباهت به R2D2، ربات محبوب جنگ ستارگان (Star Wars)، این سه سازه هیچ ارتباطی به دنیای خیالی جرج لوکاس یا ربات‌هایی که می‌شناسید، ندارند. این سازه‌ها در رصدخانه پارانال واقع در صحرای آتاکامای شیلی قرار دارند و تلسکوپ‌های کمکی 1.8 متری را جای داده‌اند. تلسکوپ‌های کمکی برای تداخل‌سنجی مورداستفاده قرار می‌گیرند و به کمک ۴ تلسکوپ ۸ متری VLT می‌آیند. جهت تداخل‌سنجی، نور هر تلسکوپ با سیستمی از آینه‌ها در تونل‌های زیرزمینی هدایت می‌شود تا در نقطه کانونی مشترکی به هم برسند.
تداخل‌سنجی، تکنیک خلاقانه‌ای است که در آن، نور گردآوری‌شده از چند تلسکوپ کوچک با هم تداخل داده می‌شود تا تصویر تلسکوپ بسیار بزرگ‌تری که قطر آن با بیشترین فاصله بین تلسکوپ‌های کوچک برابری می‌کند، شبیه‌سازی شود. البته همان‌طور که انتظار دارید، این تکنیک فقط برای اجرام نسبتا پرنور قابل استفاده است، اما تفکیک بسیار بالایی را به ارمغان می‌آورد.
در حال حاضر، ۴ تلسکوپ کمکی (AT) عملیاتی‌اند؛ هرکدام مجهز به انتقال‌دهنده‌ای است که تلسکوپ را در امتداد مسیرهای ازپیش‌تعیین‌شده حرکت می‌دهد و با فراهم آوردن چینش‌های مختلف در ترکیب با تلسکوپ‌های ثابت ۸ متری، تداخل‌سنجی را در ابعاد مختلفی امکان‌پذیر می‌کند، به‌طوری‌که در بهترین حالت تصویری متناظر با تلسکوپ ۲۰۰ متری تهیه می‌شود.
بر فراز این سه تلسکوپ کمکی، ابرهای ماژلانی بزرگ و کوچک را می‌بینید، کهکشان‌های اقماری راه‌شیری که به‌ترتیب ۱۷۰هزار سال‌نوری و ۳۰۰هزار سال‌نوری با ما فاصله دارند. ستارگان شباهنگ و سهیل نیز که به‌ترتیب روشن‌ترین ستارگان شب‌های زمین به شمار می‌روند، در این تصویر دیده می‌ؤوند.
تابش سبزرنگی که بر فراز افق می‌بینید، «هواتاب» نام دارد. جو زمین در طول روز، گرم می‌شود و پس از غروب خورشید و کاهش دما، این انرژی اضافی را به شکل تابش سبزرنگ ضعیفی منتشر می‌کند که هواتاب خوانده می‌شود. با گذشت پاسی از شب، هوا نیز خنک می‌شود و هواتاب، ناپدید می‌شود. صحرای آتاکاما در ارتفاع بیش از ۵۰۰۰ متری از سطح آب‌های آزاد، پشت دیواره رشته‌کوه آند در آمریکای جنوبی (شیلی) واقع شده و یکی از بهترین مناطق رصدی زمین به شمار می‌رود.
اعتبار تصویر و حق چاپ: یوری بلتسکی، رصدخانه کارنگی لاس کامپاناس، پروژه جهان در شب (TWAN). برای مشاهده عکس در ابعاد بزرگ، اینجا را کلیک کنید.
منبع: تصویر روز ناسا
۵۴۵۴
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1902786
حقوق کدام یک از ایثارگران در سال ۱۴۰۳ افزایش داشت؟